185 Foto’s hebben we van het mannetje. In 4 weken tijd geschoten en de paar echo’s reken ik niet mee.
Op zich een redelijke score voor een baby die geboren is in het tijdperk van de digitale fotografie. Ik kan me herinneren dat een vriend van me in 2 weken tijd ruim 3000 foto’s heeft geschoten van een zekere vakantielokatie. Toen ik dan ook daags nadat hij terug was op bezoek ging moest ik ook alle 3000 foto’s bekijken en mocht niet eerder weg voordat ik had gezegd welke ik de mooiste vond.

En hier komt het vriendschapselement om de hoek. Dit ga ik hem besparen!

Fotobeheersing, ik bedenk het woord zojuist ter plekke. Maar fotobeheersing is misschien een mooi woord om aan te geven wat je eigenlijk moet doen als hobbyfotograaf anno 2009.

Om te beginnen zijn mijn 185 foto’s al aan een strenge voorselectie onderhevig geweest. Alles wat niet scherp is: hopla! Weg ermee. Behalve die ene leuk waarin je zijn slokdarm ziet omdat hij zo hard lacht. Die moest er in blijven van Frea. Eerlijk is eerlijk, het is best een leuke foto.
Ook foto’s die bijna gelijk zijn worden ontdubbeld. Dat scheelt ook weer al gauw een foto of 50. Als ik exact dezelfde foto tegenkom maar op de ene draaien zijn ogen naar links en op de andere naar rechts twijfel ik nog wel even maar al gauw is het toch: die gaat weg!
Tot slot ga ik een paar weken later nog eens met de stofkam door eerdere groepjes foto’s. Zo haal ik toch nog de foto’s er uit die ik simpelweg niet mooi vind maar die wel aan eerdere specificaties voldeden. Ze allemaal tegelijk kijken helpt hier uitstekend bij want door de grote hoeveelheid materiaal raak je al snel oververzadigd en dat maakt het opruimen eens te makkelijk. Zo zijn Tomas week 1 en Tomas week 2 zojuist aan de beurt geweest en toch nog gedecimeerd.

Een mooi programma dat ik zelf gebruik om foto’s te sorteren is iPhoto. Er zijn ongetwijfeld programma’s die meer kunnen, maar dit bied mij precies wat ik nodig heb. Je kunt simpel het programma zelf de beste kleursetting laten bepalen en als je het toch iets anders wilt kun je met een aantal schuifjes de warmte of lichtval nog aanpassen. Een tweede mogelijkheid die ik altijd gebruik is om heel eenvoudig de foto uit te snijden in het gewenste formaat
Ook zit er een hele handige knop op waarmee je de foto’s kunt mailen. Je selecteert de foto’s, klikt op het mail icoon en het enige dat je nog hoeft te doen is een geadresseerde toevoegen en op send drukken.

Zojuist een backup gemaakt zodat ik alles dubbel heb en nu kan het toestel ook weer leeg. Op naar de volgende 185 foto’s.

Volgens mij is iedereen een heel klein beetje zenuwachtig. Wij van automatisering die op de foto moeten, maar de dames die de fotoshoot geregeld hebben net zo. Zelfs de fotograaf die altijd de rust zelve is lijkt nu iets drukker dan normaal.

We voelen ons als echte VIPs. Om 4 uur worden we met een limo opgehaald en naar lokatie gereden. Nou ja, limousine… toch denk ik dat de Landrover waarin we door het dorp gereden worden best voor die titel in aanmerking komt zo groot is het ding.

Op lokatie maken we kennis met de eigenaar van de winkel aan huis. In zijn voortuin staat zijn handelswaar, bromfietsen, hutje-mutje naast elkaar neergezet. Om de tuin heen en aan het huis hangt de meest kitscherige kerstverlichting te branden die de eigenaar zich kon veroorloven. Op de vraag van 1 van mijn collega’s of hij toevallig bromfietsen spaart loopt de man rood aan en briest verontwaardigt dat zijn woning toch echt een heuse winkel is!

Als het decor gereed is persen we ons langs de brommers en nemen op sommigen plaats. De fotograaf begint te schieten vanuit diverse posities en onze opdracht is om zo nonchalant mogelijk niet in de lens te kijken terwijl we bier en sigaretten vasthouden. De dame die de coordinatie voert is druk bezig met het geven van aanwijzingen aan zowel de fotograaf als aan ons. Buiten beeld staat de lokatiescout bijna in haar broek te pissen van plezier om de extravagante eigenaar die zijn halve bilspleet uit zijn broek heeft hangen en de bizarre situatie waarin we ons allemaal bevinden.

Na een kleine 2 uur zit het er op en zal de betreffende foto er wel tussen zitten volgens de fotograaf. Lachend en opgetogen rijden we terug naar het werk en gaan weer ieder ons weegs.

ABN-AMRO/Fortis heeft wederom 3 Miljard euro van de staat der Nederlanden gekregen. Bovenop de
Dit is het moment om bij de ABN om een lening te vragen om het eigen bedrijf te beginnen. Als ze je vertellen dat je niet liquide bent dan kun je domweg antwoorden: moet je horen wie het zegt.

Het argument dat Wouter Bos gebruikt is: ,,De steun is nodig om de bank zelfstandig te laten zijn en nuttig omdat het de bank in staat stelt zelf zijn geld te verdienen”. Die zet ik dus in mijn businessplan.

Ik ga er verder geen woorden aan vuil maken.

Ik lees de it executive van 22 september 2009. Zojuist uit het cellofaan getrokken nadat ik het blad uit de lectuurmand heb gevist tussen de andere bladen die op de to-do list staan om gelezen te worden.
Er staat een artikel over geotracking in. Voordat je afhaakt: dit is niet hetzelfde als de sport die ik af toe doe waarbij je stashes moet vinden, maar geotracking is jezelf laten zien aan anderen met behulp van de software op je nieuwste mobieltje.

Speciale software maakt het mogelijk om met behulp van GPS (satelliet), wifi of zendmasten de plek uit te dokteren waar je op dat moment bent en speelt dit eventueel door naar je vrienden.
Het artikel sluit af door de mogelijkheid te benoemen dat je pottenkijkers, zoals bijvoorbeeld je werkgever, kunt uitsluiten.

Helaas gaan ze dan net te ver door te concluderen dat veel mensen allang niet meer moeilijk doen over privacy in dit, zoals zij zeggen: ego-manifesteertijdperk van netwerkende twitteraars.
Zelf twitter ik ook, blog ik ook en sta ik open voor nieuwe technieken als locatiesoftware.
Het punt is echter dat je hierbij zelf kiest wat voor gegevens je openbaar maakt. Daar waar commerciële bedrijven of overheden jouw gegevens aan anderen verstrekken heb je die keuze niet en kun je niet beslissen in welk netwerk gegevens over jou terecht komen. Of beter, welke gegevens over jou er in andere netwerken terecht komen.

Ja, ik ben ouder geworden. Ik wil nog een momentje van wijsheid inlassen hier, maar laat het voor wat het is. Deze wordt geparkeerd en zal binnenkort misschien wel in een blog komen.

In tegenstelling tot vorig jaar waarbij ik heb gekeken wat ik allemaal heb beleefd sta ik dit jaar niet heel erg stil bij mijn 34e verjaardag. Ik had aandacht genoeg, daar viel niet over te klagen, maar de dag stond wederom in het teken van de kleine Tomas. Het veeleisende mannetje consumeert op zijn gemakje alle aandacht die hij wil.

Nu aan het eind van de dag kijk ik toch ook tevreden terug op vandaag. Een stroom mensen zijn naar ons huis afgereisd om even langs te komen en dat volgende elkaar mooi op. De laatste bezoekers hebben voor ons gekookt en zijn om kwart voor 9 vertrokken. Nu liggen we beiden op de bank en zijn blij met dit moment van rust.

Ik voel dat ik komend jaar veel ga leren over mezelf. Als ik 35 word zal ik hier uitgebreid bij stilstaan.

Zojuist heb ik nog even terug gekeken naar mijn verlanglijstje boven in de digitale versie van mijn blog. Hier staat al ruim een jaar de wens om mijn blog op papier te zetten. Direct besloot ik om enkele gelden die ik heb ontvangen om te zetten in sponsoring van deze blog in boekvorm. Oma, Anita, bedankt!